Oude oma zoekt man

Nog volop in de therapie nadat ik verleden jaar mijn heup heb gebroken. Pijnlijk en vooral een lang proces om van te herstellen maar ik doe nog steeds dagelijks mijn best. Maar je beseft je dan ook dat alleen echt alleen is.

Mijn bourgondische leventje wil ik niet graag inruilen voor een saai bestaan. De man die ik dan ook zoek moet ongeveer net zo als ik in elkaar zitten en geen saaie man zijn die niet vaak buiten de deur komt.

Mijn donkere uiterlijk schrikt veel mannen af, helaas kan ik het niet veranderen. Van binnen ben ik net als iedere andere Nederlander. Ik ben geadopteerd, mijn hele leven heb ik in Nederland gewoond, ik ben van binnen een echte Nederlandse.

Vertel eens, wat vind je echt van mij? Ik ben behoorlijk onzeker geworden, dat kan ook niet anders met een man die altijd de grond instampt. Niets is goed genoeg. De vloer is niet schoon genoeg, het eten smaakt niet en in bed bak ik er helemaal